02:00:00 12.08.2021
Վիլիամ
Գլադստոնը ազգությամբ անգլիացի հայամետ քաղաքական գործիչ էր, որը Մեծ
Բրիտանիայում չորս անգամ ստանձնել էր վարչապետի պաշտոնը. 1868-1874թթ,
1880-1885թթ, 1886-1886թթ, 1892-1894թթ, որը Անգլիայի պատմության մեջ
աննախադեպ էր: Նա իր քաղաքական կարիերայի ժամանակ հայամետ
արտահայտություններ էր արել ու գործողությամբ զբաղվել: Նա եղել էր
հայանպաստ հանրային կարծիքի ստեղծման նախաձեռնողներից: Գլադստոնը անընդհատ
դատապարտում էր Օսմանյան Կայսրության և Աբդուլ Համիդի ոճրագործությունները
հայության դեմ՝ նրան անվանելով «մեծ մարդասպան», որի արդյունքում Գլադստոնը
հորդորում էր անգլիացիներին, որ Օսմանիան Կայսրությունը այլևս չի կարող
լինել Բրիտնիայի դաշնակից: Նա հակաթուրքական դիրքորոշում ուներ և թուրքերի
մասին ասել էր հետևյալ խոսքերը.
«Այն սև օրից, երբ նրանք առաջին
անգամ մտան Եվրոպա, մարդկության միակ հակամարդկային նշանն էր: Ուր էլ
գնացին, արյան հետք էին թողնում իրենց հետևից, և որքան ընդարձակվում էր
իրենց տիրապետությունը, այնքան անհետանում էր քաղաքակրթությունը: Նրանք
ամենուրեք ներկայացնում էին իշխանությունը ուժով և ոչ օրենքով:»
Հետևաբար
հասկանալի է դառնում, թե նա նաև ինչու է ասել՝ «ծառայելով Հայաստանին
նշանակում է ծառայել քաղաքակրթությանը»: Ինչպես նշել էի նախկին գրառումիս
մեջ, այդ ժամանական գրեթե բոլոր եվրոպացի գիտնակաները ու մտավորակաները
գիտակցում էին, որ Հայաստանը արիական քաղաքակրթության բնօրրանն է, քանի որ
միջազգային հրեությունը՝ ի դեմս նորաստեղծ Սիոնիզմի դեռ չէր հասցրել
պատմությունը խեղաթյուրելով ամբողջովին կոռումպացնել համալսարաները և մյուս
կրթական համակարգերը: Հետաքրքիր է նշել նաև, որ Գլադստոնը չէր դատապարտում
Եվրոպայում և Ռուսաստանում ջհուդների դեմ գործած հալածանքները, որովհետև
հավանաբար գիտեր դրանք արդարացված էին: Այդ է պատճառը, որ Բրիտանիայում
ջհուդական քաղաքական խավը ու ջհուդական մամուլը քարկոծում էին Գլադստոնին և
նրա դեմ տարբեր մեղադրանքներ հնչեցնում: Գլադստոնը նույնիսկ ուզում էր
պատերազմ հայտարարեր Օսմանիան Կայսրության դեմ, բայց այդ ժամանակվա
ընդդիմադիր կուսակցության ղեկավար՝ ազգությամբ ջհուդ Բենջամին Դիզրայելին
(որը հետո ստանձնեց Մեծ Բրիտանիայի վարչապետի պաշտոնը 1874-1880թթ՝
դառնալով Բրիտանիայի պատմության առաջին ու միակ ջհուդ վարչապետը) խստիվ դեմ
էր դրան, և ամբողջ ջհուդական համայնքը կարողացավ կազմակերպված կերպով
խոչընդոտել այդ ծրագիրը: Դիզրայելին ու մյուս ջհուդները դեմ էին դրան ոչ թե
նրա համար, որ առհասարակ պացիֆիստական մղումներով դեմ էին պատերազմներին
կամ չէին ուզում անգլիացի զինվորներ զոհվեին արտերկրում, այլ նրա համար, որ
դա Հայաստանին օգուտ կլիներ և կբարելավվեր հայ-անգլիական
հարաբերությունները: Դա կարելի է պարզ ապացուցել այն փաստով, որ իր
վարչապետության օրոք՝ 1878թ-ին Բենջամին Դիզրայելին սկսեց Երկրորդ
անգլո-աֆղանական պատերազմը (1878-1881թթ) Աֆղանստանը գաղութացնելու
նպատակով: Իհարկե հարկավոր է նաև նշել այն, որ այդ նույն ջհուդական
համայնքը Բրիտանիայում տասնամյակներ հետո խթանեց երկու համաշխարհային
պատերազմներ:
Կարելի է ասել՝ Վիլիան Գլադստոնը Մեծ Բրիտանիայի
վերջին արժանապատիվ առաջնորդն էր, քանի որ նրանից հետո եկած վարչապետները
եղել են ընդամենը անողնաշար ջհուդների խամաճիկներ:
Այս պատմությունը
մեզ մեկ անգամ ևս հիշեցնելու համար է, որ մեր թշնամին «անգլոսաքսերը» կամ
Եվրոպայում որևէ այլ արիական ազգը չէ: Մեր թշնամին այդ ազգերի մեջ գործող
միջազգային սատանայական տարրերն են, որոնք վիրուսի պես գործելով չեն
թողնում իսկական եղբայրություն ստեղծվի տարբեր արիական ազգերի միջև, և միշտ
կողմ են արիական ազգերի միջև հակամարտություններին:
Նշեմ նաև, որ
Վիլիամ Գլադստոնը «լիբերալ» (իհարկե այդ ժամանակվա լիբերալներին չես կարող
համեմատել հիմիկվա լիբերալների հետ) կուսակցության ղեկավարն էր, իսկ
Բենջամին Դիզրայելին՝ «պահպանողական» կուսակցության ղեկավարը: Դա նաև մեզ
հուշում է այն կարևորագույն փաստը, որ այս ամենը ոչ թե դասակարգերի,
հավատքների կամ քաղաքական տարբեր թևերի պայքար է, այլ միանշանակ ցեղային
պայքար է, և որքան լավ դա գիտակցենք, այնքան ավելի պարզ կարող ենք
հասկանել, թե ստվերում ինչ ուժեր և ինչի համար են միմյանց դեմ պատերազմում:
Բաժանորդագրվեք և ստացեք նորություններ ձեր Էլեկտորոնային հասցեին։