Հաննիբալյան (հայկական) երդում, կամ Կարթագենը (Բաքուն) պիտի կործանվի....

03:00:00 28.09.2023

Հաննիբալյան (հայկական)  երդում, կամ Կարթագենը (Բաքուն) պիտի կործանվի` 

Հին Կարթագենի արքա Համիլկարը ողջ կյանքը նվիրաբերելով Հռոմի դեմ պատերազմին` իր դեռահաս որդուն` Հաննիբալին 9 տարեկան հասակում պարտավորեցրեց Աստվածների առջև երդվել, որ նա երբեք չի դադարի լինել Հռոմի թշնամին։ Մանկությունից սկսած ու ռազմական հսկայական փորձ ձեռք բերելով` Հռոմի կործանումը սեփական կյանքի իմաստը դարձրած Հաննիբալը անց կացրեց իր բանակն Ալպյան լեռների վրայով ու հսկայական հարվածներ հասցրեց Հռոմին։ Երդման դեպքի մասին ինքը` Հաննիբալն է պատմել Անտիոքոս 3-րդին ըստ վկայության։ 

Այստեղից է առաջացել «Հաննիբալյան երդում» թևավոր խոսքը, որի իմաստը թշնամուն մինչև վերջ ջախջախելու ու սկսած պատերազմը կատարյալ հաղթական ավարտին հասցնելու մեջ է։

Սրան ի պատասխան՝ սենատորական Հռոմը ցուցաբերում էր ոչ պակաս վճռականություն ընդդեմ իր թշնամու՝ Կարթագենի։ Հռոմեական պետական և ռազմական գործիչ Մարկոս Պորկիոս Ավագը՝ Կարթագենի երդվյալ թշնամին, հռոմեական սենատում իր բոլոր ճառերը (անկախ թեմայից) ավարտում էր այս խոսքով` «Բացի այդ, ես կարծում եմ, որ Կարթագենը պետք է կործանվի» (Ceterum censeo Carthaginem esse delendam)։

Այս արտահայտությունն էլ դարձավ թևավոր խոսք, ու, թեև Հռոմն առաջին և երկրորդ Փյունիկյան պատերազմներում տարել էր հաղթանակ, բայց ունեցել էր մի քանի ծանր ու խայտառակ պարտություններ։ Ուստի, Կարթագենի վերածնունդն ու վրեժ առնելու ցանկությունը թույլ չտալու համար՝ Կատոն Ավագն արդեն հենց Կարթագենում էր օգտագործում թևավոր խոսքը և կոչ անում իրապես կործանել քաղաքը։ Հետագայում սկիզբ առած երրորդ Փյունիկյան պատերազմը պատճառ հանդիսացավ, որպեսզի կես միլիոն բնակչություն ունեցող Կարթագեն քաղաքն ավիրվի։ Հռոմեացիները ողջ բնակչությանը մատնեցին ստրկության, իսկ ողջ քաղաքը թաթախեցին աղի մեջ, որպեսզի այնտեղ կյանքը դադարի։ 

Թե՛ «Հաննիբալյան երդումը», թե՛ «Կարթագենը պիտի կործանվի» գաղափարներն այսօր առավել արդիական են հենց մեզ` հայերիս համար։ Վերջին տարիներին մեզ թելադրված կեղծ խաղաղությունն իրականում այն աղն է, որը պատեց Կարթագենը։ Քանի դեռ թուրքը Երևանում չէ, կամ հայը` Կուրի ափին, նշանակում է, որ պատերազմը չի վերջացել։

 Հայն ու ազերին երդվյալ թշնամի են, և այս պարագայում մեզ անհրաժեշտ գաղափարախոսությունը «Հաննիբալյան երդումն է», իսկ վերջնանպատակը` «Բաքուն պիտի կործանվի» համազգային երազանքի իրականացումը։

Թե՛ առաջին, թե՛ երկրորդ դեպքում, մենք պետք է մեր Աստվածների երդվենք և անենք Համազգային վրեժի ուխտը։ 

Եթե եկեղեցին համազգային աղոթի օր է նշանակել, առավել ճշմարիտ կլինի, որպեսզի համազգային վրեժի ուխտի օր նշանակվի՝ համազգային երդման օր։ Ճշմարիտ գաղափարներից են ծնվում  փառապանծ հաղթանակները և ոչ թե հաղթանակներն են ծնում գաղափարներ․․․

Կա’մ մենք, կա’մ նրանք. երրորդը չկա...չկա խաղաղություն, չկա հանգիստ կյանք, քանի դեռ մեր «Հայկական երդումը կյանքի չի կոչվել և Բաքուն չի կործանվել»:

Եղիցի․․․Եվ, այնուամենայնիվ, Բաքուն պետք է կործանվի․․․

Թող հաղթանակի Նացիոնալ Սոցիալիզմը․․․

———————

Գրառումը Գագիկ Ասատրյանի ՖԲ-յան էջից