01:19:00 04.09.2025
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտից 80 տարի անցել է, և մեր հայրենակիցների ճնշող մեծամասնությունը հիշում է միայն այն հարյուր հազարավոր հայերին, ովքեր ստիպողաբար ուղարկվեցին Եվրոպա՝ սպանդի, որպեսզի իրենց կյանքը տան բռնապետ-ցեղասպան Ջուղաշվիլի Ստալինին և, սպանելով մեր արիացի եղբայրներին, նպաստեն, որ ջհուդները կրկին հաստատեն իրենց գերիշխանությունը Եվրոպայում։ Այդ ամենը նեոբոլշևիկ հայ պատմաբանները փորձում են արդարացնել՝ պատճառաբանելով, որ «եթե Սովետը պարտվեր Ստալինգրադում, ապա թուրքերը գերմանացիների հետ կներխուժեին Արևելյան Հայաստան»։ Դա ոչ միայն լկտի սուտ է, այլև ճշմարտության լիակատար հակառակը, բայց ցավոք սրտի տասնյակ հազարավոր մեր հայրենակիցները հալած յուղի պես կուլ են տալիս այդ մեծ սուտը։
Սովետի համար կռվողներին հիշում , բայց գրեթե երբեք չեն հիշատակում Եվրոպայում ապրող այն տասնյակ հազարավոր հայերին, ովքեր կամավոր որոշեցին կռվել հանցագործ կարմիր բանակի դեմ՝ Հայաստանը թուրքերից ու բոլշևիկներից ազատագրելու համար։
Սրա վառ ապացույցներից մեկն այն քարոզչական նկարն է (որը թարմացրել եմ), որ Հայկական Լեգիոնը (որի մեջ կային Նժդեհը, Դրոն և այլ հայ հերոսներ) տարածում էր․ Վերմախտի հայ զինվորները «Հայաստանը հայերին» (Ցեղակրոն ուխտերի կարգախոսներից մեկը) գրությամբ դրոշը ձեռքին վազում են դեպի Արարատ՝ Արևմտյան Հայաստանը հետ վերցնելու նպատակով։ Տակը գրված էր․ «Հայկական Լեգիոնը՝ հայության դարավոր իղձերի իրականացման պատվավոր դիրքում»։
Հետևաբար, երբ հիշում եք Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը, հիշեք նաև, թե ինչ կլիներ, եթե Հայկական Լեգիոնը իրապես հասներ իր նպատակին...
Մեկ Ազգ, Մեկ Պետություն, Մեկ Կամք
Փա՛ռք Հայքին ու Հաղթանակին
Բաժանորդագրվեք և ստացեք նորություններ ձեր Էլեկտորոնային հասցեին։
Մեկնաբանություններ