03:00:00 13.11.2023
Այս վերջին ութսուն տարում սովետաջհուդական պրոպագանդան և նրանց ազդեցության տակ գտնվող սովետամոլները կամ ռուսամետները մի մեծ սուտ են տարածել ու դեռ շարունակում են տարածել մեր հայության մեջ, որ եթե գերմանական Վերմախտը հաղթեր Ստալինգրադի ճակատամարտում և Կարմիր բանակը ջախջախվեր, ապա Թուրքիան կանաչ լույս կստանար Խորհրդային Հայաստանի վրա հարձակվելու համար։ Այդ սուտը կեղածավոր սովետական պրոպագանդան տարածեց այն ժամանակ, որպեսզի մեր հայրենակիցները ավելի ոգևորված կռվեն այդ ճակատամարտում ու նաև շարունակեցին այդ սուտը տարածել Երկրորդ աշխարհամարտից հետո, որպեսզի այդ ճակատամարտում արդարացնեն Կարմիր բանակում տասնյակ հազարավոր հայ զինվորների զոհերը։
Նախ դա սուտ է այն պատճառի համար, որ եթե Թուրքիան իսկապես ուզենար հարձակվեր ԽՍՀՄ-ի վրա, ապա կաներ հենց Ստալինգրադի ճակատամարտի ընթացքում, որպեսզի երկրորդ ճակատ բացեր Սովետի դեմ, որը կնպաստեր նրա կործանմանը։ Կամ կհարձակվեր ավելի շուտ՝ հենց 1941թ-ին, երբ Հիտլերը արդարորեն հարձակվեց Սովետի վրա՝ կոմունիզմը Երկիր մոլորակի երեսից ոչնչացնելու նպատակով։ Թուրքիան, իհարկե, դրանք չարեց որովհետև Երկրորդ աշխարհամարտում Թուրքիան Գերմանիայի դաշնակիցը չէր, այլ պարզապես չեզոք դիրք էր զբաղեցնում։ Թուրքիան նույնիսկ հզոր բանակ չուներ այդ ժամանակ, որպեսզի նման գործողություններ կատարեր ԽՍՀՄ-ի դեմ, որը ամեն ինչով աջակցվում էր Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի կողմից։ Թուրքիան ոչ միայն Հիտլերի դաշնակիցը չէր, այլև նրա թշնամին, քանի որ 1945թ-ի Փետրվարի 23-ին աջակցելով դաշնակցային երկրներին՝ պատերազմ հայտարարեց Երրորդ Ռայխի դեմ։
Հետաքրքիրն այն է, որ սովետջհուդական պրոպագանդայի լրիվ հակառակն է ճշմարտությունը, որ ոչ թե Թուրքիան էր Գերմանիայի հետ ներխուժելու Խորհրդային Հայաստան, այլ Գերմանիան ներխուժելու էր Թուրքիա և գրավեր այն։ Նացիոնալ Սոցիալիստական Գերմանիան հստակ մշակված ծրագիր ուներ հարձակվեր և գրավեր ոչ միայն Թուրքիան, այլև ողջ Անդրկովկասը, քանի որ Երրորդ Ռայխի վերին խավը թուրքերի Պանթուրքիստական նկրտումները գաղափարական սպառնալիք էին համարվում Նացիոնալ Սոցիալիստների համար։ Բացի այդ ամենից, Թուրքիան շատ կարևոր աշխարհաքաղաքական դիրք է զբաղեցնում և այդ հարձակման շնորհիվ Վերմախտը կարող էր նաև երաշխավորել Բաքվի նավթի հասանելությունը։
Այդ հատուկ նախագծի անունը «Գերտրուդա գործողություն» էր, և Թուրքիայի ներխուժումը նախատեսված էր 1942թ-ի ավարտին, որը պետք էր ավարտվեր հինգ շաբաթվա ընթացքում։ Այդ գործողության ժամանակ Թուրքիան բոլոր ճակատներից հարձակման տակ էր ենթարկվելու ու պարզապես չէր կարողանալու դիմակայել պանծալի Վերմախտին։ Սակայն այդ գործողությունը չեղարկվեց, որովհետև դրա իրագործումը կախված էր Կովկասում և Արևելաեվրոպական հարթավայրում Գերմանիայի տիրապետության առկայությունից և Արևմուտքի հետ առճակատման բացակայությունից։ Եթե Վերմախտը հաղթեր Ստալինգրադում, հավանաբար նորից կյանքի կկոչվեր Գերտրուդա գործողությունը, բայց, ցավոք, դա իրականացավ։
Այնպես որ, հերիք է նման ստեր տարածվի Ստալինգրադի ճակատամարտի մասին։ Թուրքիան երբեք չէր հարձակվի Սովետի վրա, որովհետև նրանք 1921թ-ի Լենին-Քեմալ եղբայրական դաշինք կնքելուց հետո սովետների հետ գաղափարական բարեկամներ են դարձել։ Բոլշևիկների շնորհիվ Թուրքիան չկործանվեց ու շարունակեց սպառնալիք մնալ մեզ ու նաև ողջ աշխարհի համար։
Քսաններրորդ դարի պատմությունը և հատկապես Երկրորդ աշխարհամարտի պատմությունը լիովին պիտի վերափոխվի։
Բաժանորդագրվեք և ստացեք նորություններ ձեր Էլեկտորոնային հասցեին։