02:00:00 04.02.2021
Ուղիղ
3 տարի առաջ (երբ նոր էի մտել բանակ՝ որպես պայմանագրային զինծառայող)
նախկին ՊՆ Նախարար Վիգեն Սարգսյանի կողմից հրավիրվեցի Պաշտպանության
Նախարարություն իր հետ ծանոթանալու համար։ Ես մեծ պատվով ընդունեցի հրավերը
և նրան տեսնելիս ձեռքսեղմում արեցինք ու նկարվեցինք։ Մի կես ժամ
զրուցեցինք բանակի իրավիճանկի մասին և ինչպես կարող ենք բարելավել այն։
Քննարկեցինք հետաքրքիր ծրագիր ստեղծելու մասին, որը թույլ կտա աշխարհում
սփռված ազգայնական հայերը գան Հայաստան և նմանատիպ հայրենասերների հետ
ծառայեն Հայոց բանակում գոնե մեկ տարով։ Կարծեցինք, որ դա անհրաժեշտ քայլ
կլինի ազգ-բանակ օղակը ամրապնդելու գործընթացի համար, և նա ասաց, որ մի օր
կրկին կհրավիրի դա ավելի խորը քննարկելու նպատակով (ցավոք սրտի, երկու ամիս
հետո տեղի ունեցավ ջհուդամասոնական գեղցիափոխությունը և խափանվեց մեր
ծրագրերը)։ Հանդիպման ավարտից հետո գնացի տուն և կապվեցի Արծրուն
Հովհաննիսյանի հետ, որպեսզի իմ ու Վիգեն Սարգսյանի նկարը ինձ ուղարկի, որ
ես պահեմ հիշատակի համար։ Մեկ ժամ հետո Արծրունը ինձ գրեց, որ նկարը
<<պատահաբար ջնջվել է>>։ Ես բնականաբար չհավատացի այդ ստին,
բայց պետք է խոստովանեմ՝ նրան հավատացի, երբ Արցախի դիրքերում ռադիոյով
լսում էի նրա <<հաղթելու ենք>> խոսքերը։ Այսինքն՝ չհավատացի
նրա՝ երեք տարի առաջ ասած փոքր ստին, բայց միամտորեն հավատացի (ավելի ճիշտ՝
ուզում էի դրան հավատալ) պատերազմի ժամանակ շատ անգամ ավելի մեծ ստին։ Ես
զոհ դարձա այն նույն բանին, որի մասին անընդհատ զգուշացրել եմ բոլորին.
մարդիկ ավելի հեշտությամբ կհավատան մեծ ստին, քան փոքր ստին, և ջհուդները
ու իրենց խամաճիկները դա իմանալով՝ հաճախ տարածում են մեծ ստեր փոքր ստերի
փոխարեն։ Ես երեք տարի առաջ իմացա, որ Արծրուն Հովհաննիսյանը սուտասան է,
բայց չէի կարծում, որ այսքան մեծ խաբեբա կարող է լինել։ Ամեն դեպքում՝
շնորհակալ եմ Վիգեն Սարգսյանին հրավերի, հաճելի զրույցի և այս երկու լավ
նվերների համար։ Հուսով եմ, որ մեր քննարկած նպատակները մի օր ի կատար
կածվեն։
Subscribe and receive news to your email address.